“Kolaysa vazgeç” der gibi bir gülüşü olduğunu söyledi Efe. İmkânsız aşkını başka kollara

emanet ederken… Ömründen ömür gitti… Adı Asya’ydı. Birkaç cümle döküldü Asya’nın dilinden:

“Gitmem gerek” dedi ve gitti.

“Mavi düşleriyle avunan yalnızlık içimi parçalıyor. Sensizliğe yaklaşmak uyandırıyor içimdeki

çığlıkları.

Sesim çıkmıyor...”

Asya ile Efe’nin tertemiz aşkı ve bu aşkın üzerine kara bir bulut gibi çöken Ferit…

Tüm okuyucuların kendinden bir şeyler bulabileceği, çaresizliğin pençesinde kıvranan bir

sevda hikâyesi…